Ikzelf en mijzelf

Opeens besef ik dat ikzelf sta te wachten op mijzelf.

Mijn emotie is oprecht en toch zie ik door mijn tranen heen mijzelf staan wachten totdat ook ikzelf besef dat ik over de drempel ben. 

De drempel of drempels zoals iedereen die tegenkomt in zijn leven.
Zo’n drempel geeft ook een verklaring voor een gevoel of  voor een gedrag.
Het kan moeilijk zijn om over een drempel heen te komen.
Dat is wat je hoort, leest of is aangeleerd en dat is dan ook wat je tegenkomt.
Vaak word het ook gebruikt, misschien wel onbewust, als een reden om iets niet te doen. 

Nou moet ik zeggen dat ik uiteraard voor een megadrempel stond, zo een die je niet vaak tegenkomt.
Je weet wel zo’n speciale.

Doordat ik zag dat mijzelf naar ikzelf stond te kijken, van achter de drempel, kon ik alleen maar concluderen dat het maar een gedeelte van mijn totale ik/mij was wat over de drempel heen moest.  

Even voor de goede orde, deze gedachtentrein reed dwars door alle emoties heen en gaf een goed beeld van wat er gebeurde en van wat er al was. Naast mijzelf en ikzelf was er dus ook nog een waarnemer bezig. 

Doordat mijzelf al achter de drempel stond mag ik ook concluderen dat ikzelf het al kan.
Dat ikzelf, staande voor de drempel, geloof of durf dat ikzelf het niet kan.

Ik ben wat ik ben maakt dat ikzelf en mijzelf de handen in elkaar kunnen slaan zonder een drempel ertussen.
Steeds meer bewustzijn komt vrij en om eerlijk te zijn wist ik niet dat al mijn verborgen emoties zoveel kwaliteiten wegdrukten. 

Een uur later kon ik in mijn zijn oogcontact maken, met en zonder tranen, was ik de drempel over en voelde de echo daarvan nog in mijn rug en ik zong!

De wijze vrouw opende de deur,  trad naar buiten en liet haar ziel zien.