Synchroniteit en zo.

8-11-2010

Synchroniteit en zo.

Jaren geleden ontdekte ik dat je om zaken/dingen  kunt vragen. 

Op allerlei manieren kreeg ik ermee te maken. 

In eerste instantie vooral tijdens meditaties en dan met name de geleide-meditaties. 

In het begin vond ik het alsof ik zat te fantaseren en of het dan wel echt was. 

Op een gegeven moment was ik echter al in staat aan te voelen wat er aan kwam in de meditatie. Mijn ervaring, vanuit het bewustzijn van nu, is dat alles wat je ontvangt tijdens zo'n meditatie eigenlijk al bekend is bij je.

Hoe meer je er mee werkt hoe meer het gaat lopen of stromen.

Eén van mijn liefste meditaties is je krachtdier ontmoeten. Je krachtdier spiegelt jouw ziel.

De energie en de eigenschappen van zo'n dier komen overeen met jouw ziel. Ieder dier heeft zo zijn eigen verhaal en ik vond het een genot om te ontdekken wat zo'n dier me te zeggen had.

Vaak blijkt het dan ook nog om dieren te gaan die je bijvoorbeeld van jongs af aan al leuk vindt. De hereniging is dan ontroerend. 

Als je eenmaal merkt dat je om hulp kan vragen in je meditaties kun je dit ook tijdens je niet-meditatieve staat vragen. Zo ben ik er verzot op om de buizerd aan te roepen tijdens het wandelen met de honden. Mijn broeders en zusters maken het soms zo te gek door met 3 of 4 buizerds sterk boven in lucht te vliegen onderwel luid te roepen. Volgens de Noord-amerikaanse indianen staat de buizerd-little eagle voor het samenbrengen van hemel en aarde. Ze hebben een groot overzicht èn oog voor detail. Ze kennen de vrijheid in de lucht en de standvastigheid van de aarde. Ik word er vooral heel vrolijk van als ze zich weer laten zien als ik erom vraag.

Ben ik mijzelf voor de gek aan het houden omdat ze er sowieso al waren? Dat kan mij nou niets schelen want ze zijn er als ik ze uitnodig. 

Zo had ik de afgelopen weken een heleboel gevoelens en vragen waar ik niet zo goed mee uit de voeten kon (op z'n zachts gezegd). Juist in deze tijd kwamen we samen met vrienden die uit ervaring spraken en was er herkenning over en weer. Juist in deze tijd komen er mails bij mij binnen van ervaringen van mensen die mijn inzichten alleen maar versterken en bevestigen. Wat mij enorm heeft geholpen is dat het belangrijk is om op een gegeven moment te gaan kijken wat je al hebt in plaats van eindeloos naar wat er toch allemaal mis is. De afgelopen tijd heb ik trouwens geen buizerd gezien .... ik ga ze morgen weer eens uitnodigen. 

In een tijd als deze waarin alles naar boven komt wat een andere resonantie heeft dan jouw eigen  resonantie is het fijn om te weten dat je om hulp kan vragen en dat je zult ontvangen, dat garandeer ik je ........ vertrouw daar maar op! 

De tijd vliegt voorbij en dat vliegen gaat samen met het groeien van de bewustwording van de mensen. Als je naar het journaal kijkt is er niets aan op de wereld. Aan de "journaal-mensen" zou ik hetzelfde advies geven wat ik van een wijs man mocht ontvangen: "Kijk eens naar de lichtpunten, naar wat er goed gaat, count your blessings!" Wat zouden we een vrolijk en mooi journaal krijgen!

Lieve lieverds, de tijd om helderheid te vragen èn te ontvangen is definitief aangebroken, wat let je?  

De éne hand pakt de andere hand en samen zijn we één

Overal om mij heen zie ik het, hoor ik het en voel ik het! Het is niet iets nieuws, eigenlijk is het zo oud als de mensheid zelf. Toch is het wel aan veranderingen onderhevig geweest en ergens in tijd werd het weer zoals het ooit bedoeld was. Die tijd is ook nu weer aangebroken.

Verbinden met elkaar.
Samen sta je sterk(er), Eendracht maakt macht, De liefde kan niet van één kant komen, de ene hand wast de andere en zo worden ze samen schoon, Samen uit samen thuis, loden pijpen samen delen.

Dat vind ik zo mooi hè van die oude spreekwoorden en gezegden, daar blijkt een hoop waarheid uit van hoe het eens bedoeld was.

Op dit moment worden er op allerlei manieren weer eens verbindingen gelegd of geprobeerd te leggen. Op het journaal hoorde ik dat de VN Nederland weer heeft gevraagd voor 2000 soldaten voor Afghanistan, in het tv-programma "The Voice" wilde alle juryleden één bepaalde zanger hebben, in Den Haag doen ze ook ergens heel erg hun best voor. Op individueel niveau gebeurt er net zoveel alleen krijgt dat geen TV-aandacht of is het vaak zo subtiel dat het individu het zelfs niet eens merkt.
Hoeveel overspannen mensen lopen er op dit moment niet rond? Of noem het burn-out-symptomen. Hoeveel mensen belanden in de meest bizarre omstandigheden waardoor al hun zeker- en veiligheden wegvallen?

Ik geloof dat iedereen verbinding met zichzelf aan het maken is of de verbinding aan het optimaliseren cq veranderen, is.
In het engels: We are showing up at our own lifes.
In het nederlands: Wij komen tevoorschijn/wij verschijnen in ons eigen leven.
Persoonlijk vind ik de engelse variant pakkender.

De allerbelangrijkste voorwaarde in deze tijd voor je eigen en alle andere verbindingen is: VRIJHEID!!

Het was wel grappig dat ik vantevoren twijfelde over de woorden "verbintenis" of "verbinding". De uitleg voor het woord "verbintenis" omvatte het woord "contract" en dat gaat voor mijn gevoel moeilijk samen met VRIJHEID.

De wereld is aan het veranderen of je je er bewust van bent of niet. De tijd gaat zoveel sneller, zaken die voorheen rustig hun gang gingen werken niet meer. Wij mensen willen ook niet meer, we zoeken steeds meer naar authentieke uitingen om anderen te laten weten wie we zijn. Anderen reageren hierop omdat ze zichzelf hierin herkennen of ook de belofte voelen van "de ene hand wast de andere en samen zijn ze schoon". We zouden het ook kunnen veranderen in "de ene hand voedt/vult/omhelst/etc. de andere en samen zijn ze één".


Ik ga ook een nieuwe verbinding aan met mijzelf en met jullie, als jullie dat willen uiteraard.

Gedurende mijn eigen leven, met als basis al die eerdere levens, heb ik heel veel ervaringen opgedaan. Graag wil ik jullie vertellen hoe het is om te leven/te gaan leven vanuit een vrije verbinding met jezelf en anderen, te leven in de nieuwe energie.

Ik nodig jullie uit om met een groep(je) mensen bij elkaar te komen en mij uit te nodigen. In een interactieve verbinding met elkaar kunnen we bespreken wat "leven in verbinding met jezelf" zoal inhoudt en kunnen we gelijk eens kijken wat je tegenhoudt om zo te leven.

Al vroeg in mijn leven was ik in staat op te vangen wat er NIET gezegd werd, nu heb ik deze kwaliteit geintegreerd in mijn manier van werken.

Ik vraag geen kosten voor zo'n bijeenkomst, alleen een vergoeding voor de kilometers.

Met dit idee loop ik al een paar dagen rond en ik word er zelf zo blij van! De tijd is daar om bij elkaar te komen en elkaar te versterken.

"De ene hand pakt de andere en samen zijn we één"

Ik hoop jullie gauw te zien!

liefs,

Imelda.

Je bent ontslagen!

Lieve Dieuwer,

In al die tijd dat we elkaar kennen hebben we elkaar nog nooit een brief geschreven. 

Ik was er ook nooit mee bezig om uitgerekend met jou te corresponderen.

Er is veel aan het veranderen de laatste tijd en deze brief aan jou maakt daar onderdeel  van uit.

Nou weet ik al dat jij niet terug zult schrijven want jij hebt het altijd aardig druk. 

Toch is de werkverdeling  nu veranderd bemerk ik.

Ook bij jou slaat de "crisis" toe!

Nog maar een week geleden  liet je merken dat de werkdruk te hoog werd en dat je het alleen niet meer aankon. 

Jij en ik hebben toen afgesproken dat ik je zou helpen met het verlichten van deze taakbelasting. 

Het was voor het eerst dat ik echt hoorde wat je zei.

Ik heb me verdiept in jouw werktaken en moet zeggen dat ik wel tot enkele conclusies kom die verstrekkende gevolgen zullen hebben voor jou.  

Eigenlijk vind ik het best moeilijk om mijn conclusies met jou te delen. 

Laat ik maar gewoon beginnen.

Ooit,  met het beschermen en veilig stellen van het kind,  stond jij vooraan voor deze  taak.

Het was een lastige taak waar veel kracht en moed voor nodig was. 

Achteraf is het wonderbaarlijk dat je het zo lang hebt volgehouden. 

Ik had halverwege al ontslag genomen. 

Het was echter een andere tijd en dat maakt het misschien beter te begrijpen.

Jouw funktie,  gezien  in deze tijd,  is aan vervanging toe.

99% van je taken zijn overbodig geworden.   

Het is niet meer nodig om frontaal in de aanval te gaan of weg te lopen als er iets nieuws voorgesteld wordt.  

 Het is niet meer nodig om te reageren vanuit afwijzing of onveiligheid. 

Die onveiligheid was destijds aanwezig maar heeft zich bewezen er niet meer te zijn en voor de afwijzing vraag ik je nogmaals te kijken want de afwijzing is met het slachtoffer ergens anders naar toe verhuisd.

Inmiddels merk ik dat vertrouwen en dan vooral in het Zelf, weer terug is. 

I am that I am viert feest!

Het vertrouwen om zelf in vrijheid te leven en te beslissen  is in al z'n onbevangenheid en spontaniteit allang teruggekeerd. 

Dit is in mijn kern aanwezig en levendig. 

Voor mijzelf leef ik al zo omdat ik vanuit het vertrouwen in mijzelf, terugkeer waar ik thuis hoor.

Voor wat betreft de buitenwereld zal de ervaring het leren om uit te vinden wat goed is voor mij.

Een ervaring maakt je rijker en geeft je de mogelijkheid om een keuze te maken.

ik praat de laatste paar dagen veel met je ....... ik voel je pijn om nu al met pensioen te gaan.

Je bent bang om nutteloos te worden of dat de boel helemaal in het honderd zal lopen. 

Je bent vooral begaan met mijn gemoedstoestand want jij wilt per sé voorkomen dat ik pijn en verdriet heb.

Ook die emoties wil ik nu ervaren zoals ze zijn zonder dat ze getoetst worden door ervaringen van vroeger en zelfs andere levens.  

 Ik weet niet eens hoe sommige emoties voelen in hun eigen authenticiteit.

Lieve Dieuwertje, met heel mijn hart ........ ik dank en eer je voor alles wat je voor mij hebt gedaan.

Ik zal het nooit kunnen vergeten.

Bij deze ontsla ik je met onmiddelijke ingang en wens je veel zachtheid  en rust toe in je pensioen.

Liefs,

Imelda.

Ikzelf en mijzelf

Opeens besef ik dat ikzelf sta te wachten op mijzelf.

Mijn emotie is oprecht en toch zie ik door mijn tranen heen mijzelf staan wachten totdat ook ikzelf besef dat ik over de drempel ben. 

De drempel of drempels zoals iedereen die tegenkomt in zijn leven.
Zo’n drempel geeft ook een verklaring voor een gevoel of  voor een gedrag.
Het kan moeilijk zijn om over een drempel heen te komen.
Dat is wat je hoort, leest of is aangeleerd en dat is dan ook wat je tegenkomt.
Vaak word het ook gebruikt, misschien wel onbewust, als een reden om iets niet te doen. 

Nou moet ik zeggen dat ik uiteraard voor een megadrempel stond, zo een die je niet vaak tegenkomt.
Je weet wel zo’n speciale.

Doordat ik zag dat mijzelf naar ikzelf stond te kijken, van achter de drempel, kon ik alleen maar concluderen dat het maar een gedeelte van mijn totale ik/mij was wat over de drempel heen moest.  

Even voor de goede orde, deze gedachtentrein reed dwars door alle emoties heen en gaf een goed beeld van wat er gebeurde en van wat er al was. Naast mijzelf en ikzelf was er dus ook nog een waarnemer bezig. 

Doordat mijzelf al achter de drempel stond mag ik ook concluderen dat ikzelf het al kan.
Dat ikzelf, staande voor de drempel, geloof of durf dat ikzelf het niet kan.

Ik ben wat ik ben maakt dat ikzelf en mijzelf de handen in elkaar kunnen slaan zonder een drempel ertussen.
Steeds meer bewustzijn komt vrij en om eerlijk te zijn wist ik niet dat al mijn verborgen emoties zoveel kwaliteiten wegdrukten. 

Een uur later kon ik in mijn zijn oogcontact maken, met en zonder tranen, was ik de drempel over en voelde de echo daarvan nog in mijn rug en ik zong!

De wijze vrouw opende de deur,  trad naar buiten en liet haar ziel zien.

Een nieuw begin?

Donderdag 26 augustus j.l.  onderging ik een kijkoperatie in mijn knie. Op het moment dat het om spuiten en  messen gaat ben ik niet meer
toerekeningsvatbaar dus liep ik al een tijd met een dikke, warme knie rond.
Uiteindelijk ben ik maar eens naar de dokter gegaan en binnen 5 minuten had ik een afspraak staan voor een kijkoperatie.
Stiekum hoopte ik dat er pas over een half jaar plaats was maar nee: "volgende week is er nog een plekje, hoor"!
Nu hou ik heel veel van mijn man en kinderen en toch was mijn eerste gedachte bij de honden. Ze moeten regelmatig uitgelaten worden en de meeste
wandelingen worden door mij gedaan. Bill, David en Rebecca zijn prima in staat om voor zichzelf te zorgen en zouden dus de wandelingen ook kunnen
verdelen. Verder zou het ook handig zijn als ik nog even vlug door het huis zou gaan zodat alles lekker schoon is en misschien kan ik dan gelijk de zolder opnieuw
inrichten en het kleine kamertje opruimen. Geeft zo'n lekker gevoel "van ik hoef even niets meer te doen" als ik dan uit het ziekenhuis kom.
Naarmate de operatiedag naderde stelde ik mijn eisen bij en kwam het erop neer dat ik niet echt veel extra heb gedaan.
Ik zou nog een extra verslag kunnen doen over de dagen na de operatie over het onderwerp "controle loslaten".

De dag zelf was liefdevol en zacht.
In het ziekenhuis heb ik iedereen verteld dat ik erg paniekerig word als het om spuiten, messen, infusen, operatietafels gaat en er werd met zorg en zachtheid gereageerd.
Die dag heb ik, onbewust, heel wat tranen afgehuild over levens vol enge en nare gebeurtenissen en tegen de tijd dat ik na huis ging was er heel wat uitgehuild. 
Er was eigenlijk nog een reden waarom ik weinig tot geen aandacht aan mijn knie gaf en dat had met mijn vader te maken.
De relatie die ik met mijn vader had was niet zoals een vader-dochter-relatie hoort te zijn, om het zo maar even te omschrijven.
Mijn vader heeft zijn leven lang problemen gehad met zijn knieën en ik had geen enkele zin om hetzelfde te hebben als hij want dat zou betekenen dat ik op hetzelfde "bewustzijnsniveau" zit als hij.
Ik geloof dat lichamelijkheden verbonden zijn met emoties.
Een ziekte heeft een funktie in je leven en wil graag als zodanig herkend worden en mijn knie probeerde al jaren mijn aandacht te trekken om gehoord te worden.
Afin, mijn knie is liefdevol behandeld en schoongemaakt en er is iets vastgezet en nu al ...... minder dik en minder warm.

Jaren geleden, toen ik me op het pad van mijn eigen, nieuwe  bewustzijn begaf ontdekte ik dat alles en iedereen een betekenis heeft, niets is voor niets.
De bevestigingen welke uit dat bewustzijn voortvloeien,  in de vorm van een bos bloemen, complimenten, jobaanbieding, aura's zien, advies kunnen geven, zijn hartverwarmend en heerlijk om te ontvangen.
Een aandoening echter gaf mij het gevoel dat ik het niet "goed" deed en weer een beetje terug bij af was.
Helemaal als het ook nog om een aandoening gaat zoals die van mijn vader!
Zou dit nog steeds met goed en kwaad, positief en negatief te maken hebben?
Ondanks dat ik prima in staat ben om alles van diverse kanten te bekijken was ik op mijn eigen knie nog een beetje blind.
Als ik er nu over nadenk ...... gronden is echt iets wat voor mij zo natuurlijk is en hoe heb ik dat eigenlijk gedaan langs die knie, al die jaren?

Er is nog iets wat mijn aandacht al jaren vraagt en dat is mijn stem. Mijn zangstem wel te verstaan (zeer toepasselijk uitgedrukt).
Ik wil zingen maar ja, door de relatie met mijn vader zit/zat er iets voor mijn stembanden in de vorm van een geheim.
Uiteraard ben ik de afgelopen jaren druk bezig geweest met mijn jeugd en hoe ik daar zelf in sta en verwelkom ik mijn emoties en ervaringen.
Het is dus niet allemaal nieuw voor mij. Ik wil mijn lied zingen en eigenlijk zodanig dat een diepe emotie vertolkt wordt.
Gaat het daar niet om in het leven, de diepe emoties?
En zit daar iets positiefs of negatiefs aan?
Het is wat het is net zoals ik ben wie ik ben.
De kijkoperatie betrof een dagopname dus aan het eind van de middag was ik weer thuis.

's Avonds ging de telefoon en een onbekende man belde mij, 5 weken later, terug om een afspraak te maken om te bespreken of hij mij muzikaal kan begeleiden bij het zingen.

Opeens voelde ik dat positief of negatief ook maar een bewoording is.
Mijn "vader's"-knie was schoongemaakt en vastgezet en erkend door mijzelf en daardoor kon de energie weer stromen en kreeg ik dat telefoontje.

Een nieuw begin?

Dieper en verder grond ik me en adem ik dit "nieuwe begin" in en ik ga nu Halleluja van Lisa maar eens oefenen.