Afgelopen vrijdag was het dan zover ...... de finale van The Voice of Holland! Normaal gesproken ben ik een zeer selectieve tv-kijker en heb ik weinig zin om naar dit soort bepalende programma's te kijken. Dit keer echter heb ik me verbonden aan TVOH en met mij vele anderen. Ik vond het een intensief programma qua tijd en emoties en de verbondenheid van al die andere kijkers. Voor mij was het een poel van allerlei soorten energieën. Ondanks het plezier van het zingen vond ik opdringende reclamegedoe en de intensieve sluikreclame opruiend. Dit heeft voor ons (als familie) geresulteerd dat we verschillende uitzendingen hebben opgenomen en op zaterdag hebben gekeken. De reclameblokken kon je dan in ieder geval doorspoelen.
Goed, The Voice ... het was voor eerst een concept van voelen. Zonder al je zintuigen te moeten gebruiken kon je een stem mooi vinden en uiting daaraan geven. De stem moest je raken. Uiteindelijk werd er samengewerkt tussen de kandidaten en hun coaches. Punten scoren over de rug van de kandidaten was er niet bij. Soms gaven de coaches aan dat ze iets niet mooi vonden en meestal ging dat gepaard met adviezen.
De kandidaten verbonden zich steeds sterker met elkaar en deze verbintenis bereikte de hoogte van Liefde uiteindelijk, aldus de kandidaten in de finale.
Er werd ook gezongen met "gearriveerde" artiesten en zij gaven de kandidaten alle ruimte om te zingen. Iedereen vond het ook leuk om in dit programma te mogen optreden.
Zoveel boodschappen zitten er in dit programma dat je je helemaal verheven voelt! Dit programma geeft daardoor energie in plaats van dat het je energie wegslurpt.
Uiteindelijk is en wordt dit concept aan heel veel landen verkocht. Dit betekent dat de geslaagdheid, lees de verbondenheid van alle kandidaten/medewerkers en kijkers, er voor gezorgd hebben dat het als een voorbeeld zal dienen in het buitenland. Het is dus vooral de energie van alle betrokkenen van dit programma wat de wereld rondgaat. De stem van Nederland gaat de hele wereld over en zal zorgen voor verhoging van bewustzijn en dat alles vanuit zingen. Zingen wat de oorspronkelijke vorm van bidden is.
Zogezegd (zogezongen): Men hoeft niet meer "lost in yesterday" te zijn. "Change" kan daadwerkelijk beginnen om te voelen dat "You must really love me" zodat er niet meer "Kill for a broken heart" maar fijn samenwerken met elkaar en zingen ....... heel veel zingen!
PS Over de kandidaten niets dan lof dat zij deze rol op zich hebben willen nemen. Leonie had het het moeilijkst omdat zij het verleden representeerde en daar zelf ook dolgraag uit wilde. Voor de duidelijkheid naar de wereld toe bleef zij "Lost in yesterday" zingen. Voor de komende tijd zal zij ook haar vrijheid krijgen in de vorm van eigen nummers.
